Een leuk verhaal van Eveline Korsman
Ik geniet ervan en ik zie mijn collega’s genieten. Waarom? Omdat bewoners van Erve Leppink/de Posten genieten.
Al enige tijd draaien wij proef met het open deuren beleid. Tussen 13.00 en 16.00 uur is het voor bewoners mogelijk, mits zij dat kunnen en willen, zelfstandig een wandeling buiten te maken. Dat wil zeggen voor het huis, door de pluktijd en de moestuin naar de dierenboerderij. Daar zit een domotica systeem achter, die de deuren opent en waardoor wij signalen krijgen waar mensen zich bevinden.
Er is een advies looppad aangelegd d.m.v. blauwe blokken vergelijkbaar met het looppad van de Posten naar Winkelcentrum Zuid.
We leren bewoners het pad te volgen en te herkennen.
Voor sommige bewoners is deze route al te lang maar er staan en komen nog bankjes langs de route. Voor sommige mensen is een klein stukje, de ene sluis naar buiten en de andere sluis weer naar binnen, al ver genoeg.
Vandaag zei een mvr tegen mij: “Ik hoef geen hele einden te wandelen, dat kan ik niet meer. Maar het idee dat ik er uit kan geeft mij het gevoel van vrijheid en daar ben ik zo blij mee.” En daar doen we het voor.
Het betekent niet dat we mensen massaal de voordeur wijzen. Nee, de meeste mensen voelen zich veilig in hun vertrouwde omgeving met bekende gezichten maar mocht er iemand het idee krijgen dan staat hij of zij niet meer voor een gesloten deur.
Vorige week fietste ik naar mijn werk en kwam ik op de parkeerplaats een meneer tegen die hetzelfde zei, in zijn eigen bewoording. “Ik kom zo even koffie drinken bij jou.” kwam er achteraan. En ja hoor een kwartiertje later kwam hij zijn kopje koffie halen.
Natuurlijk zijn er nog wat kinderziektes maar daar hebben we de proefperiode voor. Zo hebben we ontdekt dat de GPS het beste, direct bij het aankleden aangebracht kan worden. Zo voorkom je dat mensen zonder GPS buiten geraken en wordt het ook een automatisme c.q. gewoonte voor iedereen. We merken ook dat de één liever een soort van horloge heeft en de ander liever een ketting. Tevens dienen we iets aan de parkeermentaliteit te moeten ondernemen. Zowel voor auto’s als fietsen. Er zijn gewoontes ontstaan die we liever niet meer zien i.v.m. de veiligheid van bewoners maar daar wordt, op dit moment, ook hard aan gewerkt.
Al met al is dit een bijzondere belevenis, zowel voor bewoners als medewerkers.
Ik kan mij nog herinneren dat de Zweedse banden werden gebruikt en afgeschaft en kijk ….. waar we nu zijn. Ik word hier persoonlijk heel vrolijk en gelukkig van. Ik kan niet voor iedereen spreken maar collega’s die ik heb gesproken zijn enthousiast en heel veel bewoners ook. Het idee dat je niet meer opgesloten zit, stel je eens voor.
Vandaag klopte mij een mvr op de arm. Met tranen in haar ogen vertelde zij mij hoe mooi ze dit vond en dat degene die al die tijd de deuren in het slot liet vallen wel een erg domme ondernemer was. Ik geloof dat ik nu netjes hebt vertaald wat zij werkelijk zei
Foto’s: Andrea